برندگان سیمرغ سی وهفتم، غایبان فجر سی وهشتم - بالیو

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر در حالی از 12 بهمن آغاز به کار خواهد نمود که اسامیِ بلورین سال گذشته را همراه خود ندارد.

سال گذشته و در خلال سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، کارگردانان و بازیگرانی سیمرغ بلورین گرفتند که شاید انتظار می رفت این جایزه، شانس و احتمال حضور آنان را در جشنواره امسال افزایش دهد؛ اتفاقی که البته نیفتاد و برندگان بهترین فیلم، کارگردانی، تهیه کنندگی و بهترین نقش های اول غایبان این دوره از جشنواره فیلم فجر هستند.

همایون غنی زاده کارگردان، فیلمنامه نویس و بازیگر تئاتر و سینما است که فعالیت هنری خود را از 19 سالگی آغاز نموده و از سال 85 تا به امروز سابقه کارگردانی و روی صحنه بردن 8 تئاتر را داشته و در سال 95 رکورد فروش تئاتر در ایران را از آن خود نموده است.

غنی زاده که سال گذشته با فیلم مسخره باز در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، در خلال مراسم اختتامیه، یکی از چهره های خبرسازی شد که حواشی متعددی را به جهت نپذیرفتن سیمرغ بخش نگاه نو (و البته پذیرفتن جایزه هنر و تجربه) ایجاد کرد.

حواشی ای که در تیتر های بعد از این مراسم برجسته شد چنانچه بعضی در کنایه به نام فیلمش، از او به عنوان کارگردانی که مسخره بازی درآورد یاد کردند. مسخره باز فیلم متفاوتی بود که به لحاظ فرم و محتوا و به عنوان اولین اثر سینمایی یک کارگردان قابل تحسین بود و پیروز شد تا در اولین تجربه حضور کارگردان، 4 سیمرغ را برای وی به ارمغان بیاورد (سیمرغ بهترین فیلم اول، سیمرغ بهترین فیلم هنر و تجربه، سیمرغ بهترین بازیگر مکمل مرد برای علی نصریان و سیمرغ بهترین جلوه های ویژه بصری).

به رغم این درخشش فیلم و این که به واسطه جشنواره فیلم فجر جامعه هنری شناخت بیشتری از غنی زاده و کارنامه سینمایی وی پیدا کرد، امسال خبری از غنی زاده در جشنواره نیست و همچنان باید به انتظار اخباری از این کارگردان خلاق سینمای ایران داشت.

محمدحسین قاسمی تهیه کننده، سینما و تلویزیون است و یکی از دلایل شناخته شدنش نسبت به سایر همکارانش، همکاری مستمر وی با همسرش نرگس آبیار نویسنده، کارگردان و نمایشنامه نویس ایرانی است؛ آغاز کار حرفه ای قاسمی در سینما به تهیه کنندگی فیلم اشیا از آنچه در آینه می بینید به شما نزدیکترند است که کارگردان این اثر آبیار بود.

قاسمی تا به امروز دوبار پیروز به دریافت سیمرغ بلورین شده است؛ سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه مردمی، سال 1392 در سی و دومین جشنواره فیلم فجر و سیمرغ بلورین بهترین فیلم، سال 1397 در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجرکه کارگردان هردو اثر هم آبیار بوده است.

قاسمی امسال (1398) تهیه کنندگی فیلم سگ بند (برگرفته از نام یکی از فنون کشتی پهلوانی) به کارگردانی مهران احمدی و نویسندگی حمید اکبری خامنه را برعهده داشته است. فیلمی کمدی-اجتماعی که اثر متاخر مهران احمدی بعد از تجربه ساخت فیلم مصادره است. این فیلم که قرار بود برای سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر آماده گردد به این جشنواره نرسید تا قاسمی هم مانند دیگر برندگان سیمرغ سال گذشته در جشنواره حاضر، حضور نداشته باشد.

هوتن صبور (1363) هنرپیشه و صداپیشه سینما است که به رغم عدم حضور پررنگ در سینما، پیروز شد تا در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بالاترین جایزه سینمایی کشور یعنی سیمرغ بلورین را از آن خود کند.

صبور در حالی سیمرغ بهترین بازیگر نقش مرد را از آن خود کرد که نقش مقابلش الناز شاکر دوست نیز سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را گرفت؛ اتفاقی که پیش از آن ها محمدرضا فروتن و هدیه تهرانی هر دو برای بازی در فیلم قرمز تجربه اش را داشتند.

عمده سابقه و مهارت صبور در تئاتر است؛ جایی که سال ها در این فضا، سابقه تحصیل، حضور و اجرا داشته است و پس از آن مردم وی را بیشتر به واسطه بازی در تلویزیون می شناسند و از کار های او می توان به بازی در فیلم های سینمایی طبقه حساس، هلن و مجموعه تلویزیونی لیسانسه ها اشاره نمود.

جایی که زمینه شناخت مردمی از وی را ایجاد نموده است. صبور در امسال حضور در فیلم تی تی به کارگردانی آیدا پناهنده را در کارنامه دارد که بار دیگر تجربه همبازی شدن با شاکردوست را تجربه نموده است، فیلمی که البته در جشنواره سی و هشتم حضور ندارد.

علی نصیریان (1313) بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون است. اگرچه نصیریان در سال 1380 به عنوان چهره های ماندگار ایرانی در رشته بازیگری تئاتر و سینما شناخته شد و نشان درجه یک هنری را دریافت کرد و سابقه حضور در سینمای ایران را از سال 1339 در کارنامه هنری دارد، اما اولین تجربه دریافت سیمرغ برای وی در سال 97 رقم خورد؛ جایی که پس از نیم قرن حضور در سینما و در خلال سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم مسخره باز به کارگردانی همایون غنی زاده پیروز به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

نصیریان درحالی برای بازی در فیلم مسخره باز سیمرغ گرفت که مسن ترین فردی است که تا کنون این جایزه را دریافت نموده. وی که امسال تجربه حضور در دو فیلم سینمایی (لامینور: داریوش مهرجویی و خورشید: مجید مجیدی) را داشته است، اما به دلیل این که هیچ کدام از این دو اثر در جشنواره سی و هشتم حضور ندارند، نصیریان نیز یکی از غایبین بلورین این دوره از جشنواره است.

فرشته صدرعرفایی (1341) بازیگر، گوینده و عروسک گردانی است که به رغم سابقه حضور طولانی اش در سینما سال گذشته پیروز شد تا اولین سیمرغ کارنامه هنری خود را به خانه ببرد. صدرعرفایی جزو بازیگرانی است که اگرچه سابقه حضوری طولانی در سینما (از سال 1362) را دارد، اما شاید نوعی گزیده کاری و کم کاری در آثارش دیده می گردد؛ چنانچه به رغم دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن، امسال در هیچ فیلمی بازی ننموده است.

الناز شاکردوست (1363) بازیگر و طراح صحنه و لباس سینما، تلویزیون و تئاتر است. شاکردوست بازیگری است که به لحاظ کارنامه کاری، عمده سابقۀ حضورش در فیلم های تجاری و بدنه سینماست و در بعضی موارد حتی تجربه حضور در چندین کار در طی یک سال را داشته است؛ چنانچه تنها در سال 1387 تجربه حضور در 8 پروژه سینمایی را دارد.

در سال 97 شاکر دوست علاوه بر فیلم شبی که ماه کامل شد، تجربه حضور در دو فیلم دیگر یعنی مطرب و من می ترسم را نیز داشت. شاکر دوست که در سال 97 پیروز به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم شبی که ماه کامل شد، شد، امسال تجربه حضور در فیلم تی تی از آیدا پناهنده را دارد که دومین تجربه بازی مشترک وی با هوتن صبور در یک فیلم سینمایی است. فیلمی که البته در جشنواره امسال حضور ندارد تا این بازیگر نیز از غایبان جشنواره امسال باشد.

نرگس آبیار (1350) نویسنده، کارگردان و فیلمنامه نویس است. کارگردانی که سال گذشته با فیلم تحسین شده شبی که ماه کامل شد در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و جوایز متعددی را با این فیلم درو کرد.

آبیار کار خود را با فیلم اشیا از آنچه در آینه می بینید به شما نزدیکترند (1390) آغاز کرد و پس از آن شیار 143 (1392)، نفس (1394) و شبی که ماه کامل شد (1397) را کارگردانی نموده است. عدم حضور آبیار در جشنواره امسال عجیب نیست، چون هرگز عادت به حضور همیشگی نداشته و با وقفه فیلم می سازد. وقفه هایی که البته برای خلق یک اثر با کیفیت لازم و ضروری به نظر می رسند و این فرایند رشد و پختگی آثار را می توان در سیر حرفه ای وی مشاهده کرد.

وقت گذاشتن، صبوری و کیفیت را قربانی کمیت نکردن برای خلق یک اثر، یکی از برجسته ترین و حرفه ای ترین اصولی است که آبیار در تمامی سال های حضور و فعالیت حرفه ای و سینمایی خود داشته است.