پاها چگونه راه می فرایند؟ - بالیو

پاها چگونه راه می فرایند؟

ایستادن یا راه رفتن روی دو پا مزیت های بسیاری نسبت به استفاده از 4، 6 یا 8 پا دارد، اما در عین حال شما باید بار زیادی را به این دو پای بیچاره تحمیل کنید. آنها باید پایه استواری برای استقرار یافتن بقیه بدن فراهم نمایند. پاهای ما به اسم جذب نماینده ضربه هنگامی که راه می رویم، عمل می نمایند و ضربه فرود آمدن روی زمین را با نیرویی که از وزن بدن فراتر می رود، خنثی می نمایند. در هنگام دویدن، نیروی حتی بیشتری تحمیل می گردد و احتیاج به خنثی کردن نیرو با عمل بالشتکی پا وجود دارد. پاها به اسم اهرمی عمل می نمایند که ما را به جلو و گاهی به جهات دیگر می راند.

پا، اعجاز مهندسی

پیچیدگی های آناتومیک و بیومکانیکی شگفت آور پا به ما امکان می دهد، سر پا بمانیم. هر یک از پاها، 26 استخوان دارد، یکی کمتر از تعداد استخوان های دست های ما (یک چهارم استخوان های بدن انسان در پاها قرار دارند).

استخوان های فالانژ (بندهای انگشتان پا)، بخش انعطاف پذیر پا را تشکیل می دهند. استخوان کالکانئوس، پاشنه پا را تشکیل می دهد. در بین این دو بخش استخوان های باریک متاتارس و استخوان های حجیم تارس قرار دارند که کنار هم قرار گرفتن آنها و تشکیل قوس کف پایی یک شاهکار معماری است.

بیش از 100 عضله، تاندون (بافت فیبری که عضلات را به استخوان ها پیوند می دهد) و رباط (بافت فیبری که استخوان ها را به استخوان های دیگر پیوند می دهد) متفاوت مورد احتیاج است تا این چارچوب استخوانی دقیق و 30 مفصل آن را به هم بپیوندد.

و بالاخره شبکه ای از عروق خونی، اعصاب پوست، و بافت نرم.

این اجزای همراه، هم تکیه گاه بدن هستند، هم تعادل بدن را حفظ می نمایند و هم حرکت آن را امکان پذیر می نمایند. نقص ساختمانی یا بد کار کردن در هریک از این دو بخش ممکن است به ایجاد مسائلی در جاهای دیگر بدن بینجامد. ناهنجاری ها در سایر بخش های بدن هم می تواند به مسائلی در پا منتهی گردد. مجموعه عضلات و تاندون هایی که در همکاری با هم حرکات پا را ممکن می نمایند به دو گروه تقسیم می شوند: درونی و بیرونی. عضلات و تاندون های بیرونی در بخش پایینی ساق پا آغاز می شوند و پیش از اتصال به بخشی از پا، به شکل های متفاوت به دور قوزک پا می پیچند. آنها نوعی کیسه را ایجاد می نمایند که نوارهای متقاطع بافت و عضلات آن را می سازند و ساق پا را به پنجه پا متصل می نماید و پنجه پا را قادر می نماید تا در جهات گوناگون حرکت کند. عضلات درونی درون پا آغاز می شوند و همان جا خاتمه می یابند. اغلب این عضلات در لایه های متعددی از عرض کف پا می گذرند و به پایداری قوس کف پایی یاری می نمایند.

چگونه قدم برمی داریم؟

همه این معماری پیچیده هر باری که ما قدم بر می داریم، به کار می افتند. در یک راه رفتن طبیعی و سالم ابتدا پاشنه پا روی زمین قرار می گیرد. استخوان کالکانئوس و لایه ای از بافت چربی زیر آن مقداری از ضربه را جذب می نمایند. هنگامی که پا در لبه بیرونی اش به جلو خم می گردد، عضلات درونی کف پا کمی شل می شوند و نواری از بافت در طول کف پا، به نام فاشیای کف پایی، کشیده می گردد. در مرحله بعد وزن به بافت نرم کف پنجه پا و مفاصل میان استخوان های متاتارس و اولین استخوان فالانژ ها یا بند انگشت منتقل می گردد. نهایتا ما با فشار آوردن روی انگشتان عظیم شست و در حالی که تاندون آشیل پاشنه پا را بلند می نماید، عمل محور کردن را انجام می دهیم تا گام بعدی را برداریم. خوشبختانه تمامی این اعمال بدون اینکه ما به آنها فکر کنیم، رخ می دهد.

نقایص پنهان پا

چه می گردد که پا نمی تواند این کارها را انجام دهد؟ خیلی چیزها. بعضی از افراد با ناهنجاری هایی مانند پای چماقی متولد می شوند یا اینکه کف پایشان قوس بسیار بلندی دارند. در بسیاری از موارد، این مسائل را می توان با جراحی تصحیح کرد، به خصوص در بچه ها کم سن. اما گروه عظیم تری از افراد وجود دارند که نقایص نسبتا جزیی در پاهایشان دارند اما سن فرد، وزن او و بالاخره زمانی که روی پاهایش می ایستد، ممکن است آنها را به مسئله ای جدی تر بدل کند. برای مثال 20 درصد از عظیمسالان پای صاف انعطاف پذیر دارند. قوس کف پایی این افراد هنگامی که وزن آنها روی پا می افتد، صاف می گردد، اما هنگامی که وزن روی پایشان نمی گذارند، قوس کف پایی شکل عادی خود را دارد. معمولا کف پای انعطاف پذیر مسئله ای خاصی ایجاد نمی نماید، اما مثلث سن/ وزن/ استفاده می تواند آنها را به مسئله ای برای عضلات و سایر بافت های پا تبدیل کند.

حل این مشکل ساده است: کفش های راحت که دارای قوس مناسب باشند و شاید استفاده از ابزارهای درون کفشی (ارتوتیک )، کفی هایی که به درون کفش گذاشته می گردد تا از قوس کف پایی حمایت کند و ضربه گیر اضافی هم هست. یک نمونه دیگر تکیه بر بخش داخلی پا (overpronation) گرایش به راه رفتن یا دویدن با بخش داخلی پا است. بسیاری از افراد این گونه راه می فرایند و دچار مسئله ای هم نمی شوند اما بعضی از افراد دارای این خصوصیت، ممکن است دچار درد زانو و قوزک، کاهش قوس کف پا و التهاب بافت های پا که تحت کشش بیش از حد قرار گرفته اند، شوند. در جهت مقابل، افرادی را داریم که از لبه بیرونی پایشان راه می فرایند - که تعدادشان کمتر است- ولی مانند مورد قبلی می تواند بی علامت باشد یا فرد را به زحمت بیندازد.

این 3 قدم را برای حفظ سلامت پاهایتان بردارید

سه مشکل پا وجود دارد که ما با انتخاب کفش برای خودمان به وجود می آوریم. شست چکشی و میخچه اغلب پیامد به زور وارد کردن پا به درون کفش های با پنجه باریک است و کفش های پاشنه بلند قاتل استخوان های متاتارس هستند و تاندون آشیل را هم تحت فشار قرار می دهند. ما خیلی اوقات در خریدن کفش هایمان اشتباه می کنیم. کفش هایی می خریم که خیلی کوچک هستند و حواس مان نیست که با افزایش سن پاهای ما حدود نیم سایز یا بیشتر عظیم تر می شوند، چرا که رباط ها و تاندون ها در طول زندگی کشیده و شل تر شده اند. حتی اگر کفش های ما مقدار مناسبی داشته باشند، اغلب برای مدتی بیش از حد طولانی آنها را می پوشیم، بنابراین کف کفش که به جذب ضربه یاری می نماید، ساییده می گردد و پاشنه کفش که قسمت عقب پا روی آن تکیه می نماید، به یک طرف کج می گردد.قدم اول: برای حفظ سلامت پا این است که کفش های مقدار پاهایتان خریداری کنید که پاشنه های کوتاهی داشته باشد و پنجه آن جای کافی برای انگشتان تان فراهم کند و بالاخره اینکه آنها را به طور مرتب جایگزین کنید. ممکن است بگویید اینها که مسایلی بدیهی هستند، اما مشکل این است که اغلب افراد به آنها عمل نمی نمایند.قدم دوم: لاغر بمانید و یا دست کم سعی کنید مقداری از اضافه وزن تان را کاهش دهید. با این کار پاهای تان و البته اعضای دیگر بدن تان نفع خواهند برد.قدم سوم: به پیاده روی بروید. با پیاده روی پاهایتان از پاشنه تا پنجه پا تقویت می گردد و پاهایتان تحت کشش قرار می گیرد.

منبع:http://www.salamat.com

/ج

منبع: راسخون