اما و اگرهای بازسازی مجموعه تئاتر شهر - بالیو

نخستین بار که مساله مجموعه تئاتر شهر مطرح شد، سال 86 بود و اتفاقی که در این زمینه افتاد، همچنان به عنوان یکی از فجایع تئاتری یاد می گردد.

در آن مقطع نه تنها بخش مهمی از مسائل فنی مجموعه تئاتر شهر حل نشد، بلکه مسائل دیگری هم بر مسائل قبلی اضافه شد که ساده ترینش تغییراتی در شکل ظاهری مجموعه بود تا جایی که فریاد اعتراض هنرمندی مانند بهرام بیضایی که معمولا در این گونه موارد، سکوت میکرد هم بلند شد که تئاتر شهر شبیه چلوکبابی ها شده است! بدین ترتیب خانواده تئاتر، خاطره ناخوشایندی از عنوان بازسازی پیدا کرد.

در این سالها هم در مقاطع گوناگون صحبت بازسازی به میان آمده و در چند ماه اخیر نیز وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید داشته که فضای بیرونی این مجموعه باید سروسامانی پیدا کند.

حل کردن مسائل فضای بیرونی مجموعه البته مساله ای است که تنها به وزارت ارشاد مربوط نمی گردد و ضروری است نهادهای دیگری مانند شهرداری، سازمان میراث فرهنگی و نیروی انتظامی و ... هم در این زمینه همراهی لازم را داشته باشند. ضمن اینکه چگونگی این اتفاق هم یکی از دغدغه های مهم هنرمندان درباره تئاتر شهر است.

در تمام این سالها بارها جامعه تئاتری گله نموده که شرایط محیط پیرامون تئاتر شهر به هیچ عنوان در شان این مجموعه نیست. فضای نازیبا و ناامن و البته غیر فرهنگی که هیچ تناسبی با هویت تئاتر شهر ندارد، سبب شده آنان بارها در این باره هشدار بدهند و البته مسئولان هنری هم هرچند با جامعه هنری موافق هستند، هنوز اقدام عملیاتی برای بهبود این شرایط انجام نداده اند.

از دیگر سو فقط فضای بیرونی مجموعه مطرح نیست که فضای درونی این مجموعه نیز نیازمند اصلاحاتی جدی است.

شکافته شدن بخشی از سقف راهروها، مسائل سیستم لوله کشی ها که عموما در فصل بارش سبب آب گرفتگی در راهروها می گردد، شرایط ناخوشایند سرویس های بهداشتی، رفع نشدن نقاط کور سالن هایی مانند تالار اصلی، شرایط نامطلوب آکوستیک و ... تنها بخشی از این مسائل است.

بتازگی هم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بازدید از مجموعه تئاتر شهر تاکید داشته که هم باید حریم بیرونی مجموعه تئاتر شهر مشخص گردد و هم تعمیرات داخلی آن در دستور کار قرار بگیرد.

او عنوان نموده که می کوشد برای تعمیرات داخلی تئاتر شهر، اعتباری خارج از اعتبارات وزارتخانه جذب کند و این نکته مهمی است که تا به امروز اجرایی نشده است.

از آنجاکه مجموعه تئاتر شهر جز لیست میراث ملی است، بخشی از تعمیرات آن نیازمند بودجه ای فراتر از بودجه های روتین تعمیراتی است.

بخشی از تعمیرات تئاتر شهر نیازمند بودجه بازسازی است، بودجه ای که عموما در وزارت میراث فرهنگی تعریف می گردد ولی از آنجا که مجموعه تئاتر شهر زیر پوشش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، میراث فرهنگی به لحاظ قانونی نمی تواند بودجه بازسازی را خارج از مجموعه خود تعریف کند و این همان گره کوری است که گفته می گردد بازسازی تئاتر شهر را با مانعی جدی روبرو نموده است.

وزیر ارشاد بعلاوه در تازه ترین توئییت خود تاکید داشته که ان شاءالله بزودی با مشخص تکلیف حریم این مجموعه فرهنگی هنری یکی از خواسته های هنرمندان و پیشکسوتان هنری در این زمینه محقق گردد.

با این همه و برغم مسائل و موانع غیرقابل انکاری که در بازسازی تئاتر شهر وجود دارد، نمیتوان از نظر دور داشت که انجام این امور قطعا و قطعا و قطعا نیازمند کار کارشناسی و مشورت با متخصصان و اهل فنی است که دلسوز مجموعه باشند و مانند گذشتگان، منافع شخصی خود را در اولویت قرار ندهند. بنابراین صرفا با عملی کردن پروژه بازسازی نمیتوان رضایت جامعه هنری را جلب کرد. این همان اشتباهی است که هر بار در بازسازی تئاتر شهر رخ داده و عجیب است که همچنان هم مورد کم توجهی و همین بی اعتنایی سبب شده هر بار که عبارت بازسازی تئاتر شهر در خبری مطرح گردد، خانواده تئاتر نگران شوند.