باید با کرونا تا ابد زندگی کنیم؟ ، تنزل ویروس تا حد سرماخوردگی - بالیو

به گزارش خبرنگاران به نقل از theatlantic، در دهه 80 میلیادی پزشکان در یک بیمارستان انگلیسی عمداً سعی کردند 15 داوطلب را به ویروس کرونا آلوده کنند. کووید19 هنوز وجود نداشت. در واقع چیزی که مورد علاقه این پزشکان در آن زمان به تعداد می رفت کروناویروس در همان خانواده به نام 229E بود که باعث سرماخوردگی می شود. 229E در همه جا وجود دارد. بیشتر ما آن را تجربه کرده ایم ، احتمالاً ابتدا در دوران کودکی ، اما سرماخوردگی ناشی از آن بسیار ملایم بوده و قابل توجه نیست. و در واقع ، از 15 داوطلب بالغ که 229E به آنها تزریق شد فقط 10 نفر مبتلا شدند و از بین آنها هشت نفر در واقع علائم سرماخوردگی را نشان دادند.

سال بعد ، پزشکان آزمایش خود را تکرار کردند. آنها همه داوطلبان اصلی را به جز یکی ردیابی و دوباره 229E را به بینی آنها اسپری کردند. شش نفر از افرادی که قبلاً آلوده شده بودند مجدداً آلوده شدند ، اما در بار دوم هیچ کدام علائم نداشتند. از این رو ، پزشکان تصور کردند که ایمنی در برابر عفونت ویروس کرونا به سرعت کاهش می یابد و عفونت مجدد شایع است. اما عفونت های بعدی خفیف تر هستند؛ حتی بدون علامت. نه تنها بیشتر ما قبلاً به 229E آلوده شده ایم ، بلکه احتمالاً بیش از یک بار هم آلوده شده ایم.

این مطالعه کوچک در آن زمان تأثیر چندانی نداشت. در دهه های 80 و 90 ، ویروس های کرونا هنوز متعلق به پس زمینه تحقیقات ویروسی بود زیرا سرماخوردگی هایی که ایجاد می کردند در طرح بزرگ سلامت انسان بی اهمیت به نظر می رسید. سپس ، در بهار سال 2020 ، دانشمندان فوراً در جستجوی سرنخ هایی برای مصونیت در برابر ویروس کرونای نو این تحقیقات چند دهه ای را کشف کردند.

قبل از ظهور سارس-کوو-2 (SARS-CoV-2) که باعث بروز بیماری کووید19 می شود ، تنها چهار کروناویروس شناخته شده در بین مردم در گردش بود ، از جمله 229E.

هر چهار ویروس باعث سرماخوردگی معمولی می شوند و کارشناسان به من گفته اند که در خوش بینانه ترین حالت ، نوترین ویروس کرونا به نام پنجمین مورد پایان می یابد. در این صورت کووید19 ممکن است بسیار شبیه سرماخوردگی از 229E باشد؛ یعنی به صورت مکرر رخ خواهد داد اما تا حد زیادی قابل توجه نیست.

ممکن است تصور آینده مبتنی بر پر شدن بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان ها با این نوع ویروس باشد. اما خوش بینی در رابطه با ویروس کرونا بدان معناست که این همه گیری بالاخره تمام می شود و به هر طریقی پایان می یابد.

جهش های جاری و مرگ ها ناشی از ویروس کرونا معمولا به دلیل سیستم ایمنی ضعیف افراد رخ می دهد. هنگامی که افراد از طریق واکسیناسیون یا ابتلا به ایمنی را به دست آورند ، ویروس کرونا به آنچه اپیدمیولوژیست ها بومی می نامند ، تبدیل می شود. حذف نمی شود ، اما دیگر زندگی ما را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

با شرایط مصونیت اولیه ، تعداد کمتر بستری در بیمارستان ها و مرگ و میر کمتر بر اثر کرونا وجود خواهد داشت. تقویت کننده ها {واکسن های دوز سوم} هم می توانند به طور دوره ای ایمنی را دوباره تقویت کنند. در این سناریو ممکن است موارد افزایش و کاهش پیدا کند ، شاید فصلی ، اما از بدترین نتایج دیگر خبری نخواهد بود.

4 ویروس دردسرساز

ما دقیقاً نمی دانیم که چگونه چهار کروناویروس سرماخوردگی برای اولین بار انسان را آلوده کرد ، اما برخی گمان می کنند که حداقل یکی از آنها با یک همه گیری شروع شده است.

ما همچنین باید افکار خود را در مورد کووید19 تعدیل کنیم. ویروس کرونا چیزی نیست که بتوانیم برای همیشه از آن اجتناب کنیم. ما باید خود را برای این احتمال آماده کنیم که همه به طریقی در معرض این ویروس قرار میگیریم.

ریچارد وببی ، محقق بیماری های عفونی در سنت جود می گوید: این {ویروس کرونا} چیزی است که ما باید با آن زندگی کنیم. و تا زمانی که این ویروس روی مراقبت های بهداشتی تأثیر نگذارد فکر می کنم می توانیم {از پس آن بربیاییم}. ویروس کرونا دیگر برای سیستم ایمنی بدن ما یا جامعه ما تازگی نخواهد داشت.

البته احتمال بومی شدن ویروس کرونا به این معنا نیست که ما باید تمام اقدامات احتیاطی را کنار بگذاریم. هرچه بیشتر بتوانیم منحنی را هموار کنیم ، بیمارستانها کمتر تحت فشار قرار می گیرند و زمان بیشتری برای واکسیناسیون افراد واکسینه نشده از جمله بچه ها خریداری می کنیم. گذاشتن ویروس در افراد واکسینه نشده ممکن است ما را سریعتر به اندمیک (بومی سازی بیماری) برساند ، اما در این راه ممکن است افراد متعددی جان خود را از دست بدهند.

خطر جهش دوباره؟

راستا رسیدن به همه گیر کووید19 هم بستگی به اندازه جهش خود ویروس دارد. دلتا در حال حاضر برنامه های بازگشایی را در برخی کشورها نظیر آمریکا منتفی کرده است. با توجه به اینکه بسیاری از جهان هنوز در برابر شیوع مجدد آسیب پذیر هستند ، ویروس فرصت های بسیار زیادی برای خوش شانس بودن در جهش انواع نو دارد که ممکن است هنوز توانایی توسعه را افزایش دهد. خبر خوب این است که بعید است این ویروس آنقدر تکامل یابد که ایمنی ما را به صفر برساند. سارا کوبی ، زیست شناس تکاملی در دانشگاه شیکاگو می گوید: پاسخهای ایمنی ما بسیار پیچیده است ، اساساً غیرممکن است که یک ویروس از همه آنها فرار کند. به نام مثال سطح آنتی بادی هایی که به سرعت سارس-کوو-2 (SARS-CoV-2) را خنثی می کنند ، در واقع با گذشت زمان کاهش می یابد ، همانطور که در مورد بیشتر عوامل بیماری زا اتفاق می افتد اما ذخایر سلول های B و سلول های T که ویروس را هم تشخیص می دهند در کمین هستند. این بدان معناست که ممکن است ابتدا ایمنی در برابر عفونت کاهش یابد اما محافظت در برابر بیماری های شدید و مرگ بسیار با دوام تر است.

هدف اصلی واکسن چیست؟

هدف اصلی واکسیناسیون محافظت در برابر بیماری و مرگ شدید بود. پیش از این برخی از کارشناسان و ویروس شناسان هم تاکید کرده بودند که انتظارات از واکسن باید تعدیل پیدا کند. واکسن ها به ندرت به طور کامل از بیماری پیشگیری می کنند.

روت کارون مدیر مرکز تحقیقات ایمن سازی در دانشگاه جان هاپکینز هم گفت: اثر فوق العاده در آزمایشات بالینی اولیه انتظارات را افزایش داد. به با استفاده از واکسن های فایزر و مدرنا در برابر بیماری علامت دار 95 درصد ایمنی ایجاد شد. برخی گمان کردند که با این واکسن ها از بین بردن کووید19 همانند سرخک و اوریون امکان پذیر خواهد شد.

جهش ها و واکسن ها

مسائل یکی پس از دیگری می آیند: انواع نو مانند بتا ، گاما و اکنون دلتا ، که محافظت در برابر واکسن ها را از بین می برد. کارون می گوید: ما اکنون جایی هستیم که فکر می کردیم یک سال پیش در آن قرار می گرفتیم.

همانطور که انتظار می رفت واکسن ها به خوبی از بیماری های جدی جلوگیری می کنند ، اما ایمنی جمعی(یا همان ایمنی گله ای) دوباره دور از دسترس به نظر می رسد. این ویروس همچنان به گردش خود ادامه می دهد ، اما تعداد کمی از افراد به اندازه ای بیمار می شوند که در بیمارستان بستری شوند یا بمیرند. کل کشورهایی که اندازه واکسیناسیون بالایی دارند ، مانند انگلستان و ایسلند شاهد افزایش ناچیزی در مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا هستند. زمان و شدت شیوع مجدد و پس از شیوع قبلی بیماری بستگی به این دارد که چگونه اثرات محافظتی ایمنی در برابر ویروس به سرعت کاهش می یابد. و این ، به نوبه خود ، به ترکیبی از دو عامل بستگی دارد: اول اینکه سیستم ایمنی بدن ما در برابر این ویروس دوام می آورد و دوم چقدر سریع این ویروس تکامل می یابد تا خود را پنهان کند. برانگیختن دستگاه ایمنی شناسی در برابر یک دشمن قدیمی بسیار ساده تر است.

خود ویروس هم با گذشت زمان تغییر خواهد کرد. همانطور که افراد بیشتری از طریق ابتلا یا واکسیناسیون مصونیت خود را بدست می آورند ، ویروس کرونا هم سعی خواهد کرد راه هایی برای فرار از این ایمنی پیدا کند. این نتیجه طبیعی زندگی با ویروس در گردش است.

امیدوار به بومی شدن کرونا

تبدیل اپیدمی ویروس کرونا به اندمیک (بومی شدن بیماری) هم یک رویکرد روانشناختی است. وقتی همه از مصونیت خاصی برخوردارند ، تشخیص کرونا به اندازه تشخیص بیماری آنفلوآنزا عادی می شود.

در این بین ممکن است برخی از موازین بهداشتی کاملا فراموش شود و یا اینکه دیگر به طور کامل رعایت نشوند.

جولی داونز دانشگاه کارنگی آمریکا می گوید: مردم به سختی می توانند تحمل خطرات یکدیگر را درک کنند.

منظور این است که اکنون تقریبا تمامی جوامع آنفلوآنزا را از نظر روان شناسی پذیرفته اند اما هنوز با کرونا کنار نیامده اند. هنوز کسی نمی تواند ابتلای دیگری به کرونا را بپذیر و هنوز نمی تواند از آن نترسد.

خبر بد این است که کرونا هرگز از بین نمی رود. خبر خوب این است که این ویروس هرگز به شکل خطرناک قبلی نخواهد بود. این ویروس به سطحی خواهد رسید که اکنون آنفلوآنزا در آن سطح واقع شده است.

بشر مدتی احساس عجیبی در رابطه با ویروس خواهد داشت و بعد دیگر همه چیز تمام می شود. کرونا عادی خواهد شد.

مترجم: هیلدا حسینی خواه