چرایی عدم استقبال از تورهای مسافرتی از زبان مردم و کارشناسان - بالیو

اگر علاقمند به سفر با بهترین ارزانترین تور کانادا از تهران هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور کانادا از تورنتو، مونترال و ابشار نیاگارا دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرنگاران، روزهای دهه سوم ماه مبارک رمضان را شروع می کنیم، روزهایی که راز و احتیاج با خدای متعال و شب های قدر، نقل محاقل است و در این روزها هر کس به نوعی خود را به معبود الهی نزدیک می نماید. یکی از موضوعاتی که در انتهای این ماه، یعنی حدود 7 تا 8 روز دیگر داغِ داغ می شود موضوع سفر و مسافرت در انتها ماه مبارک به خصوص در ایام تعطیلات عید فطر است که با توجه به اینکه احتمالاً عید فطر یکی از روزهای پنج شنبه و آدینه است و روز بعد از عید فطر هم طبق مصوبه مجلس تعطیل خواهد بود مسافرت، جزء برنامه بعضی ها قرار می گیرد.

به گفته بعضی کارشناسان گردشگری، پیک مسافرت های تابستان که به شروع ماه مبارک رمضان کاهش یافته بود بعد از ماه مبارک و در 50 روز انتهای فصل تابستان دوباره شروع می شود و خیلی ها کوله بار سفر خود و خانواده را می بندند و مدتی را دور از اشتغالات ذهنی و فکری زندگی روزمره، خود را به دامان سفر می سپارند تا با انرژی مضاعفی به محل کار خود و زندگی برگردند.

یکی از سوالاتی که ذهن بسیاری از کارشناسان گردشگری را به خود مشغول نموده است موضوع مسافرت های شخصی مردم است که به خصوص در پیک های سفر نه تنها کمکی به صنعت گردشگری نمی نماید بلکه در بعضی موارد ضرر و زیان آن بیشتر از سود آن است به طوری که تخریب محیط زیست و ضربه به اقتصاد منطقه های پربازدید از جمله این موارد به شمار می رود.

در این بین دفاتر گردشگری و تورهای مسافرتی داخلی وجود دارند که در بیشتر کشورهای جهان نقش موثر و مهمی را برای مسافرت های مردم ایفا می نمایند و آنها هستند که به عنوان امین مردم برای، اقدامات لازم را برای رقم زدن دورانی آرامش بخش و جذاب برای مسافران انجام می دهند و دغدغه مسافران را برای پیداکردن هتل و تهیه غذا و سیستم حمل و نقل رفع می نمایند.

اما در ایرانبه گفته معاون گردشگری کشور تا انتها خرداد 92 بیش از 4 هزار و 200 دفتر خدمات مسافرتی در کشور وجود دارد که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 180 درصد رشد داشته است و البته از این میزان فقط 4 تا 6 درصد آنها در گردشگری داخلی فعال هستند و مابقی خدمات خود را بیشتر به مسافران خارجی ورودی به کشور و مسافرانی که قصد عزیمت به خارج کشور را دارند، می دهند.

اینکه چرا مردم ایران مسافرت با وسایل شخصی را به مسافرت با تور و استفاده از امکانات دفاتر خدمات گردشگری ترجیح می دهند موضوع این گزارش است و مردم و کارشناسان نظرات جالبی در این باره دارند که امیدواریم تورهای مسافرتی از یک سو و مسئولان از سوی دیگر این سخنان را بخوانند و راهکاری عملیاتی برای حل آن در نظر گیرند.

استفاده از تور، محدودیت برای مسافر ایجاد می نماید

مسعود دهقانی، کارمند 52 ساله ای که در یکی از شرکت های خصوصی مشغول به فعالیت است در این باره می گوید: من حدود دو بار در سال بیشتر نمی توانم به دلیل شرایط کاری ام با خانواده به مسافرت بروم و این دوبار را دوست دارم راحت باشم. احساس می کنم مسافرت کردن با تورهای گردشگری داخلی ما را محدود می نماید و ما نمی توانیم در بین راه سفر هرجایی دلمان خواست بایستیم و استراحت کنیم و دوباره حرکت کنیم.

وی علت استفاده نکردن از تورهای گردشگری را مبهم بودن سفر با تورها می داند و می افزاید: من نمی دانم چه تورهایی برای چه شهرهایی وجود دارد و این را هم باید بگویم که سفر با این تورها برایم مبهم است یعنی نمی دانم دقیقاً با این تورها کجا می روم و از چه خدماتی استفاده می کنم؟

دهقانی یادآور می شود: البته این را هم باید بگویم که من در شهرستان خودمان که حوالی سبزوار است فامیل و آشنا داریم و ترجیح می دهم به نزد آنها بروم و دید و بازدیدی را تاره کنم تا اینکه با تور برای اقامت به هتل بروم.

هزینه تورهای گردشگری گران تر از سفرهای شخصی با مقصد مشترک است

ساغر آقایی، خانم خانه دار 34 ساله که سابقه چندین مسافرت با تورها را داشته است نیز در این زمینه می گوید: سفر با تور تجربه های خوبی را به انسان می نماید و راهنمایان تور در این زمینه نقش مهمی را دارند که البته سطح اطلاعات و فن بیان هر کدام با هم فرق می نماید و باید بگویم که این کارشناسان نقش مهمی را در برگزاری یک تور جذاب و جالب یا یک تور خمود و کسل نماینده دارند.

وی می افزاید: اما با این حال به نظر من هزینه با تور گران تر از هزینه با وسایل نقلیه شخصی است و با این هزینه ای که تور از ما می گیرد می توان روزهای بیشتری را در محل اقامت شخصی ماند و استفاده بیشتری برد.

آقایی یادور می شود: هزینه غذا و کیفیت آن، هزینه حمل و نقل، هزینه هتل را اگر با هم جمع بزنیم کمتر از زمانی می شود که ما می خواهیم با ماشین شخصی و اقامت در هتل آپارتمان یا خانه دربست اجاره ای مسافرت کنیم در حالی که باید برعکس باشد چون وقتی جمعی مسافرت انجام می شود قائدتاً باید هزینه ها کمتر شود نه بیشتر.

وعده بعضی دفاتر گردشگری در ابتدای سفر، در طول مسافرت محقق نمی شود

کریم بوستان زاده، مرد میانسال 38 ساله ای که او هم در زمینه استفاده از تور تجربیاتی دارد می گوید: مسافرت با تور نکات مثبتی را به همراه دارد از جمله اینکه آدم با دوستان زیادی آشنا می شود و من حتی با بعضی از آنها ارتباط خانوادگی پیدا کردیم.

وی می افزادی: اما اینکه مردم از تور کمتر برای مسافرت های داخلی استقبال می نمایند از یک طرف به دفاتر خدمات گردشگری برمی شود و از یک طرف هم به خود مردم. متأسفانه بعضی توردارها در ابتدای ثبت نام برای تور، وعده های زیادی برای استفاده از امکانات بین راه و محل اقامت می دهند اما در عمل می بینیم که واقعاً آنگونه که تعریف کردند نبوده و درجات پایین تری از این امکانات را در طول سفر ارائه دادند و وقتی هم ما اعتراض کردیم جواب درستت و حسابی نشنیدیم.

وی تصریح می نماید: اینگونه رفتارها من را نسبت به استفاده از تورها برای مسافرت های شخصی همراه با خانواده سرد کرد و ترجیح می دهم با وسیله نقلیه ای که از دوستم به امانت می گیرم به مسافرت چندروزه بروم.

باید فرهنگ مردم را برای شرکت در فعالیت های گروهی ارتقا دهیم

احمد کرمانی مقدم، یک متصدی آژانس خدمات گردشگری در این زمینه می گوید: یکی از علل اساسی این موضوع که استقبال مردم از تورهای مسافرتی کم است این است که هنوز فرهنگ مردم در زمینه فعالیت های گروهی و شرکت در آنها به آن مرحله نرسیده است که ما به جای اینکه از وسیله شخصی استفاده و این همه هزینه کنیم، با تورها که با یک وسیله نقلیه گروهی استفاده می نمایند مسافرت کنیم.

وی می افزاید: باید سعی کنیم فرهنگ شرکت مردم در فعالیت های گروهی را ارتقا دهیم چرا که هنوز مردم به این باور نرسیدند و باید به وسیله رسانه ملی و مطبوعات مردم را برای استفاده از فعالیت های گروهی و تورها جهت مسافرت ها ترغیب کنیم.

کرمانی مقدم یادآور می شود: استفاده از تور برای مسافرت به جای وسیله شخصی، برای ما هم یقیناً علاوه بر صرفه مالی که دارد موجب می شود خیلی از هزینه هایی که دولت چه در بحث تصادفات و چه در بحث ترافیک و زیرساخت ها متحمل می شود، کاهش می یابد.

عدم توجیه مردم از مزایای تور، موجب کاهش استقبال آنان از آژانس های گردشگری است

محمود نجات ثابت، یک فعال گردشگری نیز در این باره می گوید: اگر شخصی قرار باشد به مسافرتی خارج از کشور برود در حالی که نه زبان مقصد را بلد باشد و نه تا به امروز از آنجا بازدیدی داشته است و همچنین اماکن گردشگری مقصد را نیز نمی داند و حتی با وسایل حمل و نقل و قوانین آن کشور نیز ناآشناست به شدت احتیاجمند راهنما خواهد بود و از آنجا که نمی خواهد در کشور مقصد به علت ناآشنایی با هزینه ها و دستمزدها، به اصطلاح سرش کلاه برود، ترجیح می دهد که قیمت های حمل و نقل و اقامت را از قبل با یک تور معین بسنجد و بر اساس یک جدول هزینه ای از پیش معین شده ، مسافرتی با هزینه های نسبتاً شفاف و معین داشته باشد.

وی می افزاید: در حالت فوق بیشتر مردم جهان و حتی هموطنان عزیز به سراغ تورها و آژانس های مسافرتی می فرایند تا خیال خود را از بابت هزینه ها و سردرگمی در کشور-یا کشورهای- مقصد راحت نمایند. لذا با این مقدمه ابتدایی تقریباً معین است که چرا مردم تور و استفاده از راهنما را به جای مسافرت شخصی و انفرادی ترجیح می دهند.

نجات ثابت ادامه می دهد: هرچند ممکن است در تور مذکور، هزینه های اضافی نیز به فرد تحمیل شود؛ مثلا بازدید از بعضی مراکزی که شاید هزینه سفر را افزایش دهد یا اقامت در هتل هایی که نسبت به هتل های اطراف، هزینه های بیشتری دریافت می نمایند و البته حتی خود آژانس برگزارنماینده تور به ناچار هزینه هایی دارد که مبلغ آن را درون هزینه ثبت نام از توریست می گنجاند، اما با تمامی شرایط فوق، باز گردشگر حاضر است که با تور مسافرت کند.

این فعال گردشگری تصریح می نماید: حال اگر همین شخص به عنوان دانشجو یا فردی که قبلا مدتی در کشور مقصد اقامت داشته است و با زبان مردم، هزینه ها، روش های جابجایی و ... کاملا آشناست، دیگر احتیاجی نمی بیند که با تور مسافرت کند و هزینه ها و زمان اقامت خود را خودش به تنهایی مدیریت می نماید لذا در حالت دوم نمی توانیم و صحیح هم نیست که شخص را مجبور و ترغیب به استفاده از تور نماییم.

وی اضافه می نماید: حالت سومی را در نظر بگیریم که گردشگر تا حدی به زبان محلی مقصد و هزینه ها و قوانین آشناست، مثلا شخصی از تهران قصد مسافرت به استانی دیگر را دارد و هدف او صرفا گردشگری است (تفریحی، فرهنگی، زیارتی یا ...) و آشنا یا فامیلی هم در مقصد ندارد که در طول سفر در کنار او باشد و با اماکن گردشگری مقصد نیز ناآشناست. در اینجا او دو راه دارد، یا با خودروی شخصی -یا عمومی- و به تنهایی از مقصد بازدید کند و یا با تورهای تعریف شده برای مقصد، گردشگری کند!؟

نجات ثابت اظهار می دارد: هر دو مزایا و معایبی دارند اما اینکه چرا در حالت فوق، بیشتر مردم ما مسافرت شخصی را به ثبت نام در تور ترجیح می دهند، چندین پاسخ مختلف وجود دارد؛ اول آنکه اگر فرد قانع شود که در تور هزینه هایش کاهش می یابد، مثلا هزینه های دریافتی از طرف تور از هزینه هایی مثل سوخت، اقامت و غیره ای که خودش هزینه می نماید، کمتر می شود، ترجیح می دهد با تور مسافرت کند. مانند بیشتر کسانی که از شهرستان های بزرگ برای سفر به مشهد در تور ثبت نام می نمایند. چرا که می دانند هزینه های قطار (یا هواپیما) یا اقامتگاهی که آژانس برای آنها در نظر گرفته و وسایل عمومی آماده در طول سفر، برای او به صرفه تر از هزینه های شخصی خودش است.

این فعال گردشگری می افزاید: دوم، اگر با مقصد کاملاً ناآشنا باشد و احتمال گم شدن و سردرگمی و اتلاف وقت و همچنین ناآشنایی به شرایط محیطی مقصد برای گردشگر وجود داشته باشد، باز مسافرت با تور را ترجیح می دهد، مثلاً بیشتر مردم ایران به شرایط جغرافیایی و آداب سفر به میانکاله و کویر مرنجاب و بخش های کمتر شناخته شده، آشنایی کمی دارند و می دانند که به تنهایی نمی توانند از سفر خود بهره و لذت کافی را ببرند و سعی می نمایند با تور و راهنما به اینگونه اماکن سفر نمایند.

نجات ثابت خاطرنشان می نماید: سوم آنکه در تور همه افراد به نوعی هم مقصد، تاحدی هم انگیزه و با علائق تقریبا مشترک (البته برای همان مقصد) هستند که به فردی که بدون خانواده سفر می نماید، انگیزه و شوق و لذت بیشتری می بخشد تا با شخصیت ها و همفکرانی جدید آشنا شود، مثلا در تورهای زیارتی یا سیاحتی، همواره انسان دوستانی جدید پیدا می نماید که ممکن است تا آخر عمر با یکدیگر در تماس باشند که این جمعی سفرکردن در افراد نشاط مضاعف ایجاد نموده و از سفر خود بیشتر لذت می برد و حتی از حمایت جمع در برابر خطرات مختلف و حوادث و بیماری ها بهره مند می شود.