گالیله و ترسیم ماه از طریق تلسکوپ خود در سال 1609
به گزارش بالیو، گالیله به علت حمایت از مدل خورشیدمرکزی دنیا مشهور است. این متفکر سرکش سال های زیادی از عمر خود را صرف اصلاح طرح های تلسکوپ کرد و در نهایت تلسکوپی با بزرگنمایی 30 برابر فراوری کرد. او با تلسکوپ خود سیارات و ماه ما را آنالیز کرد. طرح های او از سطوح ناهموار و کوهستانی آن به علت جزئیات و تصویر انقلابی اش از ماه در زمان حیات اش واقعا ارزشمند بود.
اگرچه گالیله تلسکوپ را اختراع نکرد، اما اصلاحات او در عدسی به او این امکان را داد که بیش از هر کسی قبل از خود به دنیا نگاه کند. او با نگاهش به ماه متوجه شد که ماه یک کره کامل نیست، مشتری قمر هایی دارد، زهره مراحلی را طی می نماید و خورشید می چرخد.
یکی دیگر از کشفیات تازه، سطح ناهموار ماه بود که انسان پایان توانست با وضوح به آن خیره گردد. دانشمندان مدت ها فکر می کردند که ماه صاف و کروی است، اما مشاهدات گالیله حفره ها و رشته کوه هایی مانند آنچه در زمین یافت می گردد را نشان داد. او متوجه پایکوبی سایه ها روی آن ها شد و مراحل را روی چندین ورق کاغذ ترسیم کرد.
اشراف ایتالیایی مجذوب تلسکوپ شده بودند، اما کلیسای کاتولیک از دانشی که همراه آن بود شاد نبود. از جمله این یافته برایشان ناگوار این بود که زمین به دور خورشید می چرخد. ماجرای گالیله در قرن هفدهم، لحظه ای مهم در تاریخ کلیسای کاتولیک بود و زیمنه ای را برای درگیری ها و تعاملات علم و دین فراهم کرد.
گالیله هم یک بدعت گذار و هم یک افسانه علمی بود. نقاشی های او از ماه و سایر مشاهدات منظومه شمسی، مرز های دانش بشری را توسعه داد.
بیش از 300 سال بعد، انسان روی سطح ناهمواری که گالیله ترسیم نموده بود راه رفت.
منبع: یک پزشک