دوستی های دختران و پسران جای ازدواج را گرفته است؟ - بالیو

به گزارش ایسنا، شاید بتوان گفت توسعه شبکه های مجازی و سهولت در ارتباط گیری و تبادل افکار و نظرات بین دختران و پسران در کاهش امر ازدواج بی تاثیر نبوده است. افراد به داشتن حداقل روابط با جنس مخالف راضی و در مقابل دردسر های مسئولیت زندگی مشترک را متحمل نمی شوند و تعهدی برای انجام امور زندگی مشترک ندارند.

از این رو اگرچه راحتی و سهولت در این ارتباطات دلخواه به نظر می رسد، اما آنچه در روابط دوستی دختران و پسران مغفول مانده؛ تشکیل خانواده و رسیدن به یک آرامش پایدار است که در رابطه دوستی شاهد آن نیستیم. فارغ از مسائل متعددی نظیر تورم، مسائل مالی، مسائل تامین مسکن، اشتغال و... که در کاهش آمار ازدواج نقش ویژه ای دارند، سوالی که مطرح است این است که آیا از منظر جامعه شناختی تمایل جوانان به ازدواج کاهش یافته و تشکیل خانواده برای جوان امروزی امری کم ارزش محسوب می شود یا خیر؟.

زهرا کمالی دهقان، عضو انجمن جامعه شناسی ایران، در این خصوص گفت: علیرغم اینکه زندگی غیر خانوادگی راحتی زیادی برای جوانان دارد، اما همچنان جوانان تمایل زیادی به ازدواج و تشکیل خانواده دارند و این حالت سردی که اکنون نسبت به ازدواج شاهد آن هستیم اغلب به مباحث و مسائل مالی باز می شود.

این جامعه شناس با اشاره به دگرگونی های اجتماعی و فرهنگی جامعه طی سال های اخیر و اثرات آن بر کاهش ازدواج، ادامه داد: این دگرگونی ها در سطح کلان به عظیم شدن شهرها، مهاجرت به شهرها، صنعتی شدن، آموزش همگانی برای زنان و مردان و در سطح خرد به تغییراتی که به اجبار درون خانواده ها و برای هماهنگی با تغییرات سطح کلان رخ داد، معطوف می شود. در واقع زمانی که جامعه ای از نظر اجتماعی تغییر کند، تغییرات فرهنگی را هم در پی خود می آورد.

وی با بیان اینکه مطابق با تئوری های مالی، در دوران رکود مالی تمایل به ازدواج کاهش و در دوران رونق مالی تمایل به ازدواج افزایش پیدا می نماید، توضیح داد: با توجه به اینکه از نظر فرهنگی مردان نان آور خانه محسوب می شوند، پس از تحصیل و رفتن به سربازی باید در پی کار باشند تا بتوانند معاش زندگی را تامین نمایند و اینگونه هرچه در دوران رکود مالی و کاهش اشتغال باشیم با کاهش ازدواج هم روبرو خواهیم شد، چراکه وقتی افراد شغل مناسب خود را پیدا نمی نمایند مسلما از پس اداره یک خانواده هم بر نخواهند آمد.

بعضا در چنین شرایطی جوانان با پشتوانه مالی پدران و مادران خود تشکیل زندگی می دهند، اما بعد ها نمی توانند از پس مخارج برآیند و اینگونه می شود که آمار طلاق هم افزایش می یابد.

کمالی با اشاره به افزایش آمار طلاق و ترس جوانان از تشکیل زندگی مشترکی که امکان شکست و جدایی در آن بالا است، خاطر نشان کرد: افراد مجرد هم با تماشا پر رنگ شدن آمار طلاق این ریسک را نمی پذیرند که وارد فرایند ازدواج و طلاق شوند. جوان ریسک اعتماد کردن به فرد دیگر و وارد زندگی دیگر شدن و تحمل سختی های بیشتر را نمی نماید. در واقع عوامل مالی می تواند از منظر اجتماعی و فرهنگی تمایل افراد به ازدواج را کم کند.

این جامعه شناس با بیان اینکه ترس از ازدواج و ریسک نکردن در این امر منجر به تمایل جوان به اتخاذ روشی راحت تر برای ارتباط با جنس مخالف می شود، اضافه کرد: این ترس و ریسک منجر به این می شود که فرد تمایل داشته باشد روشی را اختیار کند که قبحش از بین رفته است. در رابطه دوستی، فشار روانی از سوی خانواده ها وجود ندارد و جوان تنها با طرف مقابل خود در ارتباط است و از این رو برقراری این رابطه آسان تر است.

به گفته این جامعه شناس، سطح توقع افراد در رابطه دوستی کمتر است و از این رو فرد از نظر حقوقی و قانونی خود را در فرایند ازدواج درگیر نمی نماید چراکه احساس می نماید وقتی از نظر فرهنگی جامعه به سمتی می رود که جوانان به راحتی می توانند با یکدیگر دوست شوند پس خود را در قید و بند قانونی و فرهنگی امر ازدواج قرار نمی دهد و راه راحت تر را بر می گزیند.

وی به تبعات دوستی های میان دختران و پسران هم اشاره نمود و گفت: از جمله تبعات این دوستی ها این است که افراد تنوع طلب شده، احساس مسئولیت ندارند و به راحتی می توانند فرد مقابل را با فرد دیگری جایگزین نمایند. بعلاوه از جمله مهم ترین تبعات این دوستی ها بر امر تشکیل خانواده و فرزندآوری معطوف می شود. خوشبختانه در جامعه ما همچنان تشکیل خانواده و فرزندآوری مهم است و اگر اکنون شاهد حالت سردی و نگرانی جوانان نسبت به ازدواج هستیم علتش عوامل مالی است که ازدواج را به تاخیر انداخته است.

کمالی در خاتمه سخنان خود، گفت: به نظر من مهمترین عامل برای افزایش آمار ازدواج در حال حاضر برطرف مسائل مالی است تا فرد بتواند احتیاج های اولیه زندگی مشترک را برآورده کند، از پس خرج زندگی برآید و تمام ساعات زندگی را صرف کار کردن نکند. در حال حاضر توجه به عوامل مالی در امر ازدواج مهم تر از ابعاد فرهنگی و اجتماعی آن است.