عملکرد ویرانگر بانک ها و نقش تماشاچی بانک مرکزی! - بالیو

به گزارش گروه سیاسی خبرنگاران، تسهیلات پرداختی بانک ها طی 11 ماهه سال 1399 به بخش های مالی حدود 1606 هزار میلیارد تومان بوده که نسبت به دوره مشابه سال 98 رشد 96 درصدی داشته است، رشد 96 درصدی در حالی اتفاق افتاده که رشد تسهیلات دهی بانک ها تا قبل از سال 1399 سالانه بین 15 تا 30 درصد بوده است.

به گزارش روزنامه فرهیختگان، بانک مرکزی مدعی است بخش قابل توجهی از این رشد تسهیلات مربوط به تسهیلات کرونایی و تسهیلات به شرکت های کارگزاری فعال در بازار سرمایه بوده؛ اما آنالیز ها نشان می دهد تسهیلات تکلیفی کرونایی حتی به 60 هزار میلیارد تومان یا 4 درصد از کل تسهیلات هم نمی رسد و مهم تر از آن، تسهیلات اعطایی مورد ادعای بانک مرکزی حتی نتوانسته یک درصد هم رشد در بخش های مالی ایجاد کند. مسئله نظام بانکی به اینجا ختم نمی گردد، در حالی که بخش های مولد اقتصاد به دلیل کمبود نقدینگی تعطیل می شوند، در سال های اخیر نقدینگی سرگردان در بخش های غیرمولد حسابی اسب خود را تاخته و به وسیله تورم، زندگی را برای مردم ایران تلخ نموده است.

چند روز پیش بود که بانک مرکزی بالاخره از کل های پولی کشور در سال 99 رونمایی کرد، بر اساس این آمار، نقدینگی اقتصاد تا سرانجام اسفند 99 حدود 3476 هزار میلیارد تومان برآورد شده که 40 درصد بیشتر از نقدینگی 2472 هزار میلیارد تومانی اسفند سال 98 است. رشد 40 درصدی نقدینگی در سال 99 بی سابقه ترین رشد در 5 دهه اخیر بوده؛ حتی در سال هایی که رشد پایه پولی پایین و منطقی بوده، باز هم نقدینگی افزایش یافته است، شاهد این مدعا آمار های پولی در سال 93 است که رشد پایه پولی در آن 10 درصد، اما رشد نقدینگی 31 درصد اعلام شده است؛ بنابراین آنچه منجر به تورم مزمن در اقتصاد کشور شده و حتی در صورت نبود کسری بودجه و یا تحریم ها باز هم دست از انتشار تورم برنخواهد داشت، سیستم بانکی است.

بر اساس برآورد ها حدود 50 درصد تسهیلات بانکی موهوم شده و بیش از دو سال از عدم بازگشت آن گذشته است؛ بنابراین دارایی بانک ها موهومی بوده و بخش اعظمی از آن وجود ندارد، نام این چالش را اعسار می نامند و به دلیل آنکه در ترازنامه بانکی دیده نمی گردد به آن اعسار پنهان نیز گفته می گردد. بر اساس این فرآیند بانک ها به پشتوانه ای که وجود ندارد، تسهیلات می دهند و فعالیت بانکی خود را ادامه می دهند که در واقع خلق نقدینگی از هیچ است. بخش اعظمی از رشد نقدینگی مربوط به این مسئله است. کافی است بدانیم که در 11 ماهه سال 99 بیش از 1600 هزار میلیارد تومان تسهیلات پرداخت شده، در حالی که هیچ کدام از بخش های مالی حتی یک درصد رشد مالی وجود نداشته است.

ناترازی، بی انضباطی، تخلف و عدم شفافیت، از خصوصیات این نظام بانکی است.

پرواضح است که سیستم بانکی کشور در حال حاضر یا قلک دولت است یا قلک موسسان بانک های خصوصی و خصولتی، مسئله بعدی تعارض منافعی است که باعث می گردد بسیاری از تصمیمات بانکی با نگاه به منافع شخصی ذی نفعان گرفته گردد. اما عاملی که این دو معضل را نیز تشدید نموده، نظارت است که در نظام بانکی غایب است. بر این اساس، اتحادی بین دستگاه نظارتی بانک مرکزی و بانک ها وجود دارد که هرگونه نظارت موثر را عقیم می نماید. در واقع وجود ذی نفع واحد تبدیل به اصلی در بانک های کشور شده است.